Artyści Filmu i Teatru

Absolwent PWST we Wrocławiu. Aktor, reżyser i dramaturg. Współtwórca i szef artystyczny prywatnego Teatru Porywacze Ciał, w którym od 1992 roku wspólnie z Katarzyną Pawłowską tworzy autorskie spektakle łączące teatr, performance i sztuki wizualne. Prowadzi warsztaty aktorskie i teatralne oraz realizuje projekty artystyczne. Jako aktor współpracował z teatrami: Łaźnia Nowa w Krakowie, Wybrzeże w Gdańsku i Współczesnym w Radomiu.
Wybrane role teatralne:

„Charlie bokserem” reż: Piotr Cieplak – Teatr Wybrzeże w Gdańsku

„Wyrzeczenie” reż: Jarosław Tochowicz – Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie

(Najlepsza rola męska na Targach Nowej Dramaturgii w Radomiu)

„Supernova. Rekonstrukcja” reż: Marcin Wierzchowski – Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie

„Tajemnica wg Gombrowicza” reż: Maciej Adamczyk i Katarzyna Pawłowska – Teatr Porywacze Ciał w Poznaniu

(Najlepsza rola męska na Międzynarodowym Festiwalu Gombrowiczowskim w Radomiu)

„Very” reż: Maciej Adamczyk i Katarzyna Pawłowska – Teatr Porywacze Ciał w Poznaniu

(Grand Prix V Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie)

„Zapis automatyczny” reż: Maciej Adamczyk i Katarzyna Pawłowska – Teatr Porywacze Ciał w Poznaniu

(Grand Prix X Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie)

„Aktor ma niezwykłą lekkość scenicznego bycia, ogromną siłę wyrazu i ekspresji. Brawurowo też przechodzi od zupełnie skrajnych stanów emocjonalnych – od żywiołowej, pełnej napięcia i wściekłości rozmowy telefonicznej do spokojnego, reklamowego wręcz krojenia warzyw….” Katarzyna Nowaczyk - Nowa Siła Krytyczna
„Fascynująco plastyczna twarz Macieja Adamczyka hipnotyzuje od pierwszych minut trwania spektaklu. Aktor skupia na sobie całą uwagę, płynnie przechodząc pomiędzy skrajnymi stanami emocjonalnymi. Bawi się swoją rolą nawet na chwilę nie tracąc lekkości.” Paweł Świerczek – Portal Katowicki - 25.06.2012
„Adamczyk przez cały spektakl utrzymuje publiczność w napięciu. Dawno już nie widziałam widowiska, w którym aktor tak przyciągałby uwagę; sprawnie zmieniając konwencje i nastroje, świadomie kontrastując lub rozwijając teatralne sytuacje. Promieniuje niezwykłą energią: pod koniec spektaklu zorientowałam się, że nie zmieniłam niewygodnej pozycji przyjętej w pierwszych minutach przedstawienia.” Magdalena Kostuś - Teatralia Poznań - 4 kwietnia 2011
„Takiej prawdy płynącej ze sceny dawno nie widziałem. Maciej Adamczyk swoją grą zahipnotyzował widownię niczym Bronisław Wrocławski w sztukach Bogosjana” Zbigniew Wieczorek Gazeta Wyborcza